‘Ben gelmedim dava için benim işim sevgi için dostun evi gönüllerdir gönüller yapmaya geldim’ diyen derviş Yunus’un tasavvuf öğretisini bugün daha iyi idrak edebiliyorum.
Kabul ediyorum ki bugün çok fazla sevgiye ihtiyacımız var.
Fazlasıyla bencil olduk…
Haberler üzücü bir de bunun yanında Myanmar Arakan’da Müslümanlara yapılan katliamlar hepimizi yıktı. İster Müslüman olsun; ister başka inançtan olsun mevzu bahis bir can ise…
İnanç çok özel bir duygu tıpkı inançsızlık gibi…
Yaradan bile bizleri özgür bırakmış, peki nedir bu insanın insana olan eziyeti diye habire kendimi cimcikliyorum.
İngiliz filozofu Thomas Hobbes’un ‘insan insanın kurdudur …’ ifadesini anlamak için felsefede uzman olmaya gerek kalmadı.
Birbirimizin kurdu olmakta epey yol katettik, oysa ne güzel olurdu birbirimizin yurdu olabilseydik… Sığınılacak bir kalbe bir muhabbete kim hayır der ki, değil mi?
Kurban Bayramı’nı idrak ederken şu gerçeği düşündüm.
Kurban’da kesilen hayvandır; ama kurban edilen nefret bencillik hırs ve sevgisizliktir.
Empati yapıp başkalarının acılarına karşı duyarlı olabilirsek insan-i kamil olmakta yani beşerden insan olabilme serüveninde epey bir yol katetmiş olacağız.
“Yurtta sulh cihanda sulh” ilkemiz sevgi şiarımız olsun, temennisiyle hoşça, muhabbetle kalınız.
SEVGİ
Paylaş
