24 Ocak 1993 tarihinde Ankara’da evinin önünde menfur bir suikast neticesinde öldürülen gazeteci yazar Uğur Mumcu’yu ölümünün 26. yılında saygı ile anıyoruz.
Uğur Mumcu’yu anarken, verdiği demeçler, yazdığı makaleler ve kitaplar arasında ileri sürdüğü her görüş, örneğin; dış güçlerce desteklenen terör örgütleri ile tarikatlar ve cemaatler hakkındaki görüşleri bugünlere ışık tutuyordu.
Demokrasi ve laiklik kavramları ile birlikte ülkenin yaşamsal sorunları üzerinde her zaman önemle duran ve laiklik olmadan demokrasinin olamayacağını her fırsatta dile getiren Uğur Mumcu’nun yazdığı makalelerin yanında kitapları da bu konulara ne kadar önem verdiğinin bir göstergesiydi.
Uğur Mumcu, gazeteci ve yazar olarak doğruları yazmayı ilke edinmişti.
Medyada bazı gazeteci ve yazarların herhangi bir konuda yeterince araştırma yapmadan kolaycılığa kaçarak haber ve yazıların yazıldığını görüyordu.
Uğur Mumcu’nun amacı, toplumu bilinmeyen konularda bilgi sahibi yapmaktı.
Hatta konuların açıklanması hakkında toplumla içiçeydi.
Sürekli toplantılara katlıyor ve toplumu bilinmeyen konularda bilgilendiriyordu.
Uğur Mumcu, Atatürk İlke ve Devrimlerini yürekten benimseyen ve bu devrim ve ilkelerden hiçbir zaman ödün vermeyen bir yapıdaydı.
Örneğin;
Ben Atatürkçüyüm.
Ben Cumhuriyetçiyim.
Ben laikim.
Ben antiemperyalistim.
Ben bağımsız Türkiye’den yanayım.
Ben özgürlükçüyüm.
Ben insan hakları savunucusuyum.
Ben terörün karşısındayım.
Ben yobazların, hırsızların, vurguncuların, çıkarcıların düşmanıyım.
Öyleyse, vurun parçalayın!
Her parçamdan benim gibiler, beni aşacaklar çıkacaktır.
şeklinde açıkladığı görüşleri de Uğur Mumcu’yu Atatürk İlke ve Devrimlerine ne derece bağlı olduğunun bir göstergesiydi.
Ödünsüz bir kavga adamı; coşkulu bir hatip; “Bilgi sahibi olmayan, fikir sahibi olamaz” diyecek kadar bilime, doğruya ve gerçeğe bağlı usta bir gazeteci yazardı.
Ama menfur bir suikast onu aramızdan ayırdı.
Uğur Mumcu’yu ölümünün 26. yılında saygı ile anıyoruz.
