İnsan bazende yaşadıklarını paylaşmak istiyor. O bazı yaşamlar var ki, insanın içine içine işliyor.
İşte böyle bir vaka geldi önüme.
Günün birinde bir tanıdık kızını getirdi.
“Çok içine kapandı, gittikçede kapanıyor, ne yapacağımı bilemedim.” diyordu
Başladık konuşmaya..
Ergen kız çocuğu ısrarla yüzünü gözünü sağa sola kaçırıyordu. Ve bir o kadarda korkuyordu!
Oysa ben ona yardımcı olayım diye getirilmişti.
Sanki dut yemiş bülbül gibi karşımda sessizce duruyordu.
Beden dili, gözleri ve aradaki sözleri belliki canını çok acıtmış ve halada acıtıyordu!
Minik bir hipnoz çalıştık.. hafif..
Başladı gözlerinden yaşlar süzülmeye…
En sevdiği, canı, en yakınının yıllardır tacizini yaşamış ve yaşıyordu.
Çaresizdi!!!!!
Ben çalışmalarımda ağlayamam. Ama ilk kez o ergen kız çocuğuna sarılarak onunla birlikte ağladım..
Sonrası mı?
Bir kaç görüşmeden sonra ve gerekli yerlere yönlendirmeden sonra
Tabiki kararlı bir duruş..
Çünkü kendiyle yüzleşti o yaşıyla.. o büyük kalbiyle.
Ben ise, o büyük kalbe dokunmanın ve paylaşmanın huzurunu tüm kalbimde hissettim.
Eğer kendinize iyilik yapmak istiyorsanız, ve tabiki en büyük iyiliği siz hak ettiğinize inanıyorsanız yargılamadan, eleştirmeden kendinizle yüzleşin.. Ama maskesiz
Şunu bilin, her sorun çözümüyle yan yanadır .. Sadece görmeyi seçin
YAŞAMIN YAŞATTIKLARI
Paylaş
