Yazılarımı yazarken daha çok insanın kendini tanıması ve insan psikolojisi üzerine yazıyorum.
Tüm kutsal kitaplarda ve tüm kadim öğretilerde, insanın kendini tanımasından bahseder.
İnsanın kendini tanıması ve bilmesi önemlidir!
Çünkü, insanın varlığı, varoluşa hizmeti oturduğu bölgeden, yaptığı hizmetten anlaşılır.
Bir bölgenin yöneticisi o bölgenin tohumudur. Tohum nasılsa ürün de öyledir.
Bir bölgede kurtlar kuşlar açlıktan, susuzluktan ölüyorsa, o bölgede hizmet eksiktir, yarımdır.
Zenginiyle, fakiriyle, kurduyla, kuşuyla, kedisiyle, köpeğiyle bir bütündür yaşam.
Geçen yıl internette bir telefon görüşmesi yayınlandı durdu. Manidar geldi bana.
Yaşlı amca bulunduğu bölgenin belediyesini arar;
“Oğlum sabahları namaz için camiye gidiyoruz. Ama köpeklerden rahatsız oluyoruz. Şu köpekleri öldürün ya da ortadan kaldırın, bir şeyler yapın.” der
Belediye yetkilisi ise, “Amcacım o köpekleri kısırlaştırdık, rahat olun.” der
Amca cevap verir; “ Oğlum, köpekler bize tecavüz etmiyor, yolumuzu kesiyor.”
Yurdum insanı işte. Sevap işlemeye namaza giderken, bir cana sahip olan köpek gözüne batar.
Hepimiz can’ız..
Bitkisiyle, hayvanıyla, insanıyla, taşıyla, toprağıyla..
Bilinç ve akıl burada sadece insana bahşedilmiş.
Korumak ve kollamakta insana yakışır.
O zaman varlığın, varoluşun anlamı anlamlı olur.
Yoksa kendi içimizde, eksikliğimizi tamamlamak için aranır dururuz.
YÖNETİLEN YÖNETENDEN GEÇER
Paylaş
