Her devirde olumsuz yönde yaşanan toplumsal olayları yaşanan o zamanı baz alarak değerlendirirsek 60 yıldır bizi yönetenlerin yapılan bu yanlışlıklardan ders almaları gerekirdi.
Örneğin; 14 Mayıs 1950’de tek başına iktidar olan Demokrat Parti, 10 yıllık dönemde Mecliste yer alan muhalefet partilerinin görüşlerini hiç dikkate almadan icraatlarına devam etti.
Başka bir deyişle Meclis çoğunluğu bende, ben her işi muhalefete danışmadan yaparım dedi.
Çünkü, Mecliste alacağı kararları denetleyen bir anayasal organ yoktu.
Hatta bir ara Mecliste yer alan ve muhalefet partisi olan CHP ile basını susturmak için Demokrat Partili milletvekillerinin oluşturduğu Tahkikat Komisyonu bile kuruldu.
Burada Demokrat Parti örneğini neden verdik? Çünkü bizim ülkemiz demokrasi kuralları ile yeni tanışıyordu. Hatta halkın büyük çoğunluğu demokrasi kelimesi yerine demir kırat kelimesini kullanıyordu.
Demokrasi demek Meclis çoğunluğu bende, yeri geldiği zaman Meclis kararlarını istediğim gibi çıkartarak ben bu ülkeyi istediğim gibi yönetirim demek değildi.
İşte burada Meclisin aldığı kararlar üzerinde bir yönde denetim yetkisine sahip olan bir Anayasa Mahkemesi 1924 Anayasası’nda yoktu.
Keşke olsaydı Demokrat Partisinin yaptığı yanlışlıklar Anayasa Mahkemesinden geri dönerdi.
Esasında liberal demokrasiyle yönetilen ülkelerde Anayasa Mahkemesi bulunmaktadır. Bu mahkeme, Meclisin yetkilerini suistimal etmesine, Meclis mutlakıyetine ya da bunun faşizme dönüşmesine karşı bir istikrar unsuru olarak görülmelidir.
Bugün, Anayasa Mahkemeleri bütün liberal demokrasilerde siyasal yaşamın temel kurumlarından biridir.
Hal böyle olunca ilk kez 1961 daha sonra 1982 Anayasalarında Anayasa Mahkemesi olarak yer almıştı.
Bu kez 1965 yılında yapılan genel seçimlerde Adalet Partisi tek başına iktidara geldi. Ancak Demokrat Partisinin yaptığı yanlışlardan hiç ders almadan ve yönetimde yaptığı hatalardan dolayı “bu Anayasa ile bu ülke yönetilmez” şeklinde görüş ileri sürerek yaptıkları hataları hep 1961 Anayasasına yüklediler.
Gelelim 1982 Anayasasına; 1983 yılından günümüze kadar yapılan genel seçimlerde tek başına iktidar olan gerek Anavatan Partisi gerekse Adalet ve Kalkınma Partisi yönetimde yaptıkları hataları yine 1982 anayasasına yüklediler.
Burada Adalet ve Kalkınma Partisinin durumunu ele alırsak; bu parti tek başına iktidara geldiği 2002 yılından günümüze kadar Anayasa maddelerinde yapmak istedikleri baz değişiklikler yine Anayasa Mahkemesince iptal edilerek geri dönmüştü.
Unutulmaması gereken hususa gelince, özellikle yargı bağımsızlığı ve hukukun üstünlüğü prensibi demokrasi ile yönetilen ülkelerde her zaman ön plandadır.
Onun için bizi yönetenlerin kendi siyasi görüşleri ve çıkarları doğrultusunda var olan Anayasa maddelerini değiştirmemeleri temenni olunur.
