Bir ay sonra sonbaharın son günlerini ve kışın ayak seslerini iliklerimize kadar hissedeceğiz. Bir ay sonra benim deniz kabuğu hasadım başlayacak, bir yanda uçsuz bucaksız mavi deniz diğer yanda kum taneleri üzerinde son nefesini veren rengârenk deniz kabukları.
Bir keresinde sabırla beklemiştim; zavallıcık agresif bir dalga ile kıyıya sürüklenmişti, güneşin sıcaklığı kumlara vurmaya başlayınca su aramaya başladı.
Birkaç adım sürünerek bir kum tanesine sarılıp suyumsu nemi emmeye başladı ve emdikçe de o kum tanesini kabuğunun dünyaya açılan kapısına çekti.
Ardından kum tanesi ile kabuğu arasına sıkışıp can verdi.
Bu acı sondan çok dersler çıkardım.
Daha birkaç saat önce tüm deniz onunken birkaç saat sonra bir damla su uğruna kendi sonunu hazırlayıp canından olmuştu.
Galiba tüm canlılar birbirleriyle aynı davranış biçimini sergiliyorlar.
Çok sevdiğim birinin “Yarın yok, anı yaşa” sözlerinin doğru olduğunu bildiğim halde inadına gelecekle ilgili hayaller kurarım.
Aslında o da doğru söylüyor ben de.
“Anı yaşa, geleceği planla” daha profesyonelce geliyor bana.
Yaşamda ertelediğimiz her şey bir dönem sonra özlediğimiz, bugün elimizde olan değerler yarın ulaşmak için emek harcadığımız olabiliyor.
İnsanoğlunun fıtratında ‘ulaşınca alışmak alışınca bıkmak, bıkınca yeni arayışlara girmek’ var.
Fetihçi yanımızın bizleri elimizdekini de kaybetme riskine sürüklediğini bilsek çok şeyi çözeceğiz.
Hep mükemmeli aramak uğruna hepsiz kalırız, tamını almak için tamamını kaybetmeyi göze aldığımız gibi.
Hayatı zorlaştıran biziz, kendimiz.
İçindeyken yaşadığın ormanın güzelliğini orman yanınca değil, orman seninken bileceksin. Bir şeyin değerini kaybedince anlamak ve “Eyvah” demek eylemi milyarlarca insan tarafından hep yinelenecek.
Tecrübeyi yaşayarak edinmek bize daha inandırıcı geliyor, tecrübelinin telkinleri ise bir kulakla diğeri arasında ki mesafe kadar.
Deniz kabuklarının verdiği dersi özetleyecek olursak; sevgiyi bulduğunuzda yaşayın, makamınızın değerini o makamdayken bilin, sağlığınızı sağlıklıyken koruyun, değerlerinizi değerinizken değerli kılın, çevrenizde sizleri seven insanları mutlu edin, iltifat edin ve sevdiğinizi söyleyin.
Ağacı, toprağı, suyu, çevreyi koruyun ki korunup kollanasınız çünkü sen ve ben bir hiçiz onlar olmadan.
Kudretlice delik deşik ettiğin dağ, bir kibritle kül ettiğin orman senden daha güçlü ve aslında senin için var.
Yaşadığın evin, ülkenin ve halkının kıymetini bil, seni mutlu eden her şeyi koru ve kolla.
Aksi halde o deniz kabuğunun sonu sana hiç uzak değil.
Yolunuz mavi olsun.
